میگی نه ؟
روزای ابری میان
دل غم سیاه میشه
یکه تاز بی سبب
دل ابر رسوا میشه
وقته که غم بباره
آخه ابر مال تو نیست
ابر دلش بهاریه
تو سرش جای تو نیست
آخرش خورشید میاد
وقت و نور و دلبری
وقته بوسه با توئه
توئی که تن می بری
می بری به ناکجا
مگه اینجا ابرا نیست ؟
میگی آسمون کجاست
مگه اینجا فردا نیست ؟
تو نگاه غربتیت
یه شبح جون می گیره
شبح خیال بد
واسه روز خون می گیره
مردم ساده ی ما
دل به ابرا ندادن
فکر فرداها شدن
دل به دنیا ندادن
مردمون خدا کجاست ؟
مگه تو ستاره هاست ؟
هر جا بشکنه سکوت
تو دل شرقی ماست
مردمون صدای شب
باز از اون دورا میاد
اگه با شب نباشین
دیگه هیچوقت نمیاد ۲
اما ماها شب شدیم
شبی که روزن نداره
این شب دیگه کاغذی نیست
بشکن بذار غم نباره
این شب به ریشه مون زده
شبش تمومی نداره
چون من و تو در به دریم
رو گُرده ی ما سواره
ترس تو دلای بی سکون
فاتحه هر شب می خونه
دیگه ماها اسیر نیستیم
ماها خودِ شبِ پیریم ۲
میگی نه بپر
میگی نه بشکن
بگو که فردا
میاریم تو و من ( ۲ )
نهمین روز بهار
باز هم بهار
وقتی آسمون ابرییه
که سایه ای نمی مونه
سایه ها نیم بند میشن و
باد هم ترانه می خونه
تو ذهن خاکستریِ
ابرای سردِ آسمون
بارونِ شُر شُر میزنه
بعدِ اون یه رنگین کمون
نگاه کند خورشید و
سبزینه ی زمینیمون
عید رو به یادم می یاره
تهِ اسفنده قصه مون
زمین یه پارچه زرد و سبز
ابرای تلخ انتظار
بارون تندِ بی قرار
بازم بهار بازم بهار ۲
اگه یه روز بالا باشم
رو سقفِ سایه ها باشم
به ابر میگم عشق بباره
اگر چه باز تنها باشم
تو کوچه ی خاطره ها
جنبِ عطر اقاقیا
خونه ای سرد و ساکته
شب مونده تو بی خوابیا
تو کوچمون عشق می باره
رو سقفمون نور می پاشه
ابر و خورشیدِ آسمون
آدم که با خدا باشه
زمین یه پارچه زرد و سبز
ابرای تلخ انتظار
بارون تندِ بی قرار
بازم بهار بازم بهار ۲
نو بهار اومد دلای بهاری عیدتون مبارک
کفشدوزک میگه عشق یعنی :
به نام خدا
توی یکی از وبلاگها خوندم که نوشته بود عشق یعنی چه ؟ من هم تصمیم گرفتم در مورد این
واژه بنویسم . عشق یعنی چی ؟
عشق چیه ؟ کجاست ؟ برا کیه ؟
از عشق نوشتن سخته ٬ راحته ٬ میشه نوشت ٬ اصلا نمیشه نوشت ؟
از عشق نوشتن مزخرفه ٬ عالیه ٬ بد نیست ٬ واقعا چندش آوره ؟
عشق قشنگه ٬ خیلی قشنگ و زیبا ٬ با وقار و با ابهت ٬ با متانت و با ایمان.(عشق پاک و مقدس)
میتونه همه جا باشه و با هر کسی . میتونه سلام با تنفر یک زن باشه .میتونه کلام بی احساس
یک مرد باشه . میتونه گریه ی بعد از شکستن آدم آهنی یه بچه باشه . میتونه ناراحتی له کردن
یک گل باشه . میتونه شکستن صدف توی ساحل باشه . میتونه خش خشِ برگ پائیزی زیر پام
باشه. میتونه یک فریاد بی صدا از لبخند زشت کافر به توی مونث باشه. میتونه نگاه شیطنت آمیز
یک شوهر به همسرش باشه . میتونه توی دستهای پُر از خونِ یه قاتل باشه. میتونه خونی باشه
که از دست می ریزه موقعی که داری برای همسرت غذا درست می کنی. میتونه مشت زدنِ به
به دیوار باشه که از عصبانیتِ خیانته . میتونه نگاه هوس بازِ یه مشرک به شرک باشه . میتونه
تهدیدِ یه قاتل به مقتول باشه . میتونه بازیِ بچه گانه ی یک کودک باشه . میتونه نگاه یه پسربچه
به دختر همسایه باشه . میتونه خاطرات بازی های بچه گانه ی دوران بچه گی باشه . میتونه
بوسه ی یک کودک به پدر باشه . میتونه نقشِ یک گل روی قلب تو باشه . میتونه ابراز محبتِ یک
یک عاشق به معشوق باشه .
عشق برا کیه ؟ عشق برای خداست ٬ برای من ٬ برای تو ٬ برای برای همه ی عالمِ هستی .
خدا عشقه یه عشق پاک و مقدس ٬ یه عشق باطنی و پُر تلاطم .خدا معرکه ست و زیبا و عشق
جزئی از وجودِ بی منتهای خداونده .
خدا عشق رو روی زمین آفرید تا فرشته های آسمانی از این نعمت الهی غبطه بخورن . خدا
عشق رو آفرید تا ما آدما گلهای رُز رو به هم هدیه بدیم ٬ تا بگه که ای آدما زمین و آسمون با
عشق معنا میشه ٬ تا ما آدما بدونیم باید چطور به هم نگاه کنیم تا صداقت و راستیِ نگاهمون
کلاممون را معنی کنه و چطوری از لحظات سبزِ در کنار هم بودن لذت ببریم . تا چشمهامون رو
بشوریم و با پارچه ای سفید دستهامون رو به سوی خدا بلند کنیم تا وقتی به کسی ابراز محبت
می کنیم عمقِ قشنگیِ حضورمون رو بفهمه . عشق رو آفرید تا آدمها در عین اینکه در تمام
لحظاتشون خدا وجودداره از هم لذت ببرن ٬ تا بگه باید با هرحرفِ عشق بازی و رقص فرشته های
آسمونی رو به تماشا نشست . خدا عشق رو آفرید تا صافی و قشنگی عرش خودش رو به رُخِ
ما آدما بکشه چون ما آدمهای بی اراده با استفاده ازکلمه ی عشق خیلی دنیای سفید و قشنگِ
محبت رو به کثافت و لجن هوس بازی کشوندیم . تا ما آدمهادرعینِ اینکه کنار هم نیستیم دلمون
برای هم تنگ بشه و چهره ها از یادمون نره . تا ما آدمها بعد از سالها در کنار هم زندگی کردن از
همدیگه خسته نشیم و با وجود تمام تکرارها باز هم برای هم تازه باشیم . با وجودِ تمام لمس
کردن ها و عطرها و حس های ممتد باز برای هم هر روز قشنگتر بشیم . با وجودِ تمامِ از خود
گذشتگی ها بازهمیشه فکر کنیم درعینِ اینکه خودمون هستیم ولی باید برای دیگری هم باشیم
و با یار همکلام بشیم . عشق رو آفرید تا با اینکه هر روز سر یک سفره می نشینیم باز همیشه
طالبِ جمع شدن در کنار هم باشیم . عشق رو آفرید تا بگه که سلطان عشق مادر . خدا عشق
رو آفرید تا ما از نوای آرام و پر از تلاطم یک دوست و همراز بی بهره نباشیم و با صدای اونی که
دوستش داریم صبح ها از خواب بلند بشیم و شبها با نوازشِ دستهای پر از محبت اون به خواب
بریم و با نفسهای او کنار گوش خودمون تمام موجهای مغزیمون به صف به کنار دریای بی کران و
پُر تلاطم هستی کشیده بشه. تا بگه که هر نگاهی که به هم می کنیم در عین سادگی باید پُر
از معنا باشه . عشق رو آفرید تا وقتی دو عاشق کنار هم هستن احساسِ آرامش و امنیت داشته
باشن .
عشق مثلِ یک فرش دست بافته یعنی هرچی بیشتر از عمرش بگذره قشنگتر و تازه تر و
پر قیمت تر میشه و با ارزشتر که آدم سعی میکنه هر لحظه تمیزتر و مرتب ترش کنه . این واژه
اینقدر زیبا و پاکه که هر کسی لیاقتِ درکِ واقعی این واژه رو نداره مثل یک الماس گرون قیمت
که هر کسی نمیتونه اون رو بخره . بعضی از آدمها فکر میکنن میشه پول و ثروت رو جایگزین
عشق کرد . ولی اگه کمی فکر کنید می بینید که هر چیزی جای خودشه و کار خودش رو انجام
میده . به انگشتای خودتون نگاه کنید آیا هر کدوم میتونن کار دیگری رو انجام بدن ؟ نه اینطوری
نیست چون هیچ چیز جدا از هم معنی نداره و باید کنار هم باشه تا تکمیل بشه .
پس بیائید با خدا ایمان نیایش پاکی صداقت محبت مهر همدلی همفکری
گذشت ایثار و با کمک کمی فلفل و نمک عشق رو بسازیم .
عشق یعنی : ( تو به همراه همسرت )
باز زندگی
یه درختِ شکسته با شاخه های بی برگ با تنِ زخمی از قفس
یه پرنده بی پر پراش زخمی از هوس دلش شکسته از نفس
یه ساحل بی صدف پژمرده از بی موجی ها دل خسته از تکرارها
یه آسمون سیاه از خشم ابرای آبی اما نوازش خدا
یه بارون بی صدا شکایت از دل زمین سنگفرش قلبِ تو کثافت
یه قایق بی سرنشین کلافه از بی هدفی نشسته رو عشق همیشگی
یه خورشید روشن تعفُن از نگاه زشتی رضایت نزدیکی به خدا
یه مهتاب دیوونه سفید از سیاهی دل شب سیاه از کثیفی غم تو
یه روز سبز سبز لجن از آدمها تمیز از مورچه ها
یه دنیا پر از قشنگی عظیم از زندگی کثیف از دل سپردگی
سرنوشت
به نام خدا
من یک کلبه ام . آری کلبه ای چوبی و کوچک که فقط پرم از تجملات بیخود که
دیگران خوششان می آید ولی خواسته ی خودم نیست .
من یک کلبه ام که فقط وقتی از من استفاده می شود که کسی احساس بی پناهی
کند و یا اینکه سردش باشد و یا اینکه کسی بخواهد خوش بگذراند .
آری ٬ من فقط برای دیگران قابل استفاده ام نه برای خودم .
باید سرم همیشه و همه جا آماده ی کوبیدنها باشد ٬ چه با ناز گل سرخ و چه با
شلاقهای سوزان و گرم و دردآور آفتاب .
بدنم همیشه باید آماده ی نوازش داسها و ضربه ها و زخم هایی باشد که از دوست و
آشنا و غریبه وارد می شود ولی متاسفانه همیشه این ضزبه ها از جانب کسانی
است که مرا می شناسند و با بدن ظریف من آشنایند .
چشمانم باید همیشه نظاره گر مناظری باشد که بعضی زیباست و بعضی زشت و
تهوع آور .
زیبا : همان کلام عاشقانه ی دو کبوتر به هم و ابراز علاقه ی دو برگ درخت و نوازش
کردن یکدیگر و یا نوک به نوک شدن دو گنجشک و یا سکوت یک قناری بعد از مرگ
زوجش و یا خودکشی یک قو بعد از اینکه قوی همسفرش در زندگی را از دست
می دهد .
زشت : همانند توهین شیرها به یکدیگر و بر سر و کول هم افتادن و یا پا نهادن
میمونی بر روی بچه ی خود هنگام آتش گرفتن جنگل .
ای کاش می شد این چشمان را بست برای همیشه تا دیگر هیچ منظره ای را
مشاهده نکنند .
ای کاش می شد این سر را برید و به ناکجا آباد برد تا دیگر مورد لطف و رحمت دیگران
قرار نگیرد .
ای کاش می شد این بدن را قطعه قطعه کرد و دفن نمود تا دیگر اثری از اثرات رویش
نماند و مورد تمسخر نباشد .
ای کاش می شد آن لبهائی که برای هرکس و ناکسی باز می شود و خوش آمد می
گوید ٬ برای همیشه قفل و کلید کرد تا دیگر نتواند حتی عضلاتش را تکان دهد .
ای کاش
ای کاش ٬ این کلبه را می شد از بنیان نابود کرد تا هیچ اثری از آن نماند همانند من
منی که وجودم برایم سوال است .
این حسین کیست ؟
به نام خداکدام ، کدامیک از ما در ایام محرم به اصل خود باز گشته ایم و تغییر کرده ایم ؟کدام یک خود را شناخته ایم؟
براستی هدف بر پایی این مراسم چیست ؟
۱ـ آیا ما انسانها باید به خودمان بیاییم و به مرحله ی انسانیت برسیم؟
۲ـ آیا باید بنگریم به امام حسین وما هم مثل او بر ظلم به پا خیزیم و نگذاریم ظالم و مظلوم به وجود آید؟
۳ـ به خاطر امام مراسم بپا می کنیم تا یاد او را گرامی بداریم و هر سال به یاد مصیبت های او گریه کنیم؟
۴ـ از خود گذشتگی ، صفا ،فداکردن،امر به معروف ونهی از منکر ،عشق ،اخلاص ،خداپرستی ،مطیع بودن و....
را از امام بیاموزیم ؟.......................و هزاران سئالهای دیگر.
براستی چرا خداوند با تمام مهربانی و دل نازکی خود نسبت به حسین حاضر شد این بی حر متی ها و ظلم ها و ستم ها
به او و خانواده اش برود ؟ چرا پیامبر با تمام عشق و محبتی که نسبت به حسین داشت نظاره گر آب شدن حسینش شد؟
چگونه حضرت فاطمه با آن حس مادری خود و با تمام زلالی وپاکی که عرش و فرش بر آن غبطه می خورند نظاره گر
بر گودال قتله گاه شد؟؟؟
ای خدا براستی چرا ؟ چرا ؟ ؟ ؟
چرا اما م باید این همه عذاب می کشیدوچرا باید این همه اصحاب و خانواده اش سختی تحمل می کردند ؟
بریده شدن دستها ،تیر به حنجر خوردن ،سر بریدن ،سیلی زدن ،حجاب از سر کشیدن ،بااسب بر بدنها تاختن ،سنگ سار
شدن ،بدنی را تکه تکه کردن ،چشمانی رانا بینا کردن ،سر بریده ای را روی خنجر نهادن ،کودکی را گیس کشیدن ، آب
بر تشته لب بستن ،گوشواره ای از گوش کشیدن ،به اسیری و تشنگی وگشنگی بردن ،تنها شدن و.......................
امام زما ن ، آقا کجایی ؟ کجایی ؟
راستی چرا همیشه باید اتفاقی رخ بده تا ما آدمهاعبرت بگیریم و مطلب رو درک کنیم؟؟؟
راستی یه مطلب دیگه : اگه فردا امام زمان بیاد بگه کدوم طرفی ،چی میگی؟
یه طرفت پول و ثروت و کاخ یه طرفت امام زمان و آخرت و خدا
من وتو ویا هر کس دیگه توی چنین مو قعیتی چی کار می کنیم ؟ حتما الان بعضی از شما میگید این دیگه چه سوالیه!
خوب معلومه همه میریم طرف امام .ولی آیا شما از خودتون مطمعنید؟
واقعا چرا ما آدمها اینطوری هستیم و نمیشه ما رو پیشبینی کرد که یک ثانیه بعد چه کار می کنیم ؟همه اینها رو گفتم که بگم
اگه مردم کوفه پایبند نا مه هایی که نوشته بودن وای میستادن دیگه خدا ،امام زمان ، حضرت زهرا ،پیامبر،وتمام عرش پرپر
شدن گل زیبای خودشون رو نمی دیدن . راستی چرا مردم کوفه عوض شدن ؟
نمیدونم چرا این مطالب به ذهنم اومد فقط این رو میدونم که دلم می خواد بگم که همه میگن امام رضا غریبه ،اما من
میگم که حسین زهرا بی کسه !!!.
بلبل تنها
تنهای تنها رو بوم خونهنشسته بلبل مست و دیوونه
می خونه آواز از خستگی هاش
درد دلا و دل بستگی هاش
میگه به جنگل از راز موندن
میگه به دشتا از راز خوندن
آخه میدونید بلبل غریبه
یکه و تنها تو دشت اسیره
کسی نداره بگه براش از غما و درداش
همیشه خورده هق هقِ اشکاش
آخه میدونید رسم صفا نیست رسم وفا نیست
تو شب بی روح بمونه تنها بلبل مجروح
خبر نداری داره تو کوچه یه تیر مخفی
داره میادش از تهِ کوچه تو شب برفی
تنهای تنها رو بوم خونه
نشسته بازم مث همیشه مث همیشه
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چرا همه ی این دنیا پر از سواله ؟ اصلا این سوال رو کی اختراع کرده .
جالبه مگه نه آخه من هم دارم سوال طرح می کنم .
هویت و هستی و وجود ما ٬ همش پر از چراهای متفاوتی هست که نمی تونیم به تمام اونها
پاسخ بدیم حالا چه برسه به اینکه بخوایم براشون جواب تشریحی پیدا کنیم .
راستی شما فکر می کنید این برای اینه که ما آدما عقلمون محدوده و نقص نسبی داره و
نمی تونیم همه ی مسائل رو حلاجی کنیم . یا اینکه ما انسانها تنبلیم و دنبال اطلاعات
نمیریم . آیا چرا سوال چگونه چه می شود چه می گذرد و ...............
خیلی از این مسائل کوچیک و بزرگ که ذهن آدمی رو به خودش مشغول میکنه و باعث میشه
تا ما آدمها همیشه ذهنمون مثل یه نمک پاش که پر از نمکه کار کنه ولی خدا نیاره اون روزی رو
که یا نمک پاش خالی باشه یا اینکه پر از نمک اصلاح شده ی یددار باشه .
اون وقته که یا باید کرکره رو بکشی پایین مثل بچه سوسولا باشی و اینجاست که همه میگن
[ وای بهش دست نزنین وای بهش حرف نزنین ] که مبادا به ذهن طبقه بندی شده ی
این ربات آسیب برسه . البته باز بستگی داره به اینکه این ربات رو کی ساخته باشه و
چه جوری ؟
اُه اُه راستی شده تا حالا اینقدر مشغول نوشتن باشید و نمک پاشتون درگیر ٬ که جوهر
خودکارتون تموم بشه و شما نفهمید ؟ این هم یک سوال فنی
به ذهن این آدم درگیر چی میشه گفت ؟؟؟
[ ارزنده ترین مرحله ی خود ٬ خودشناسی است . امام رضا (ع) ]
بدون شرح
به نام خدا
امروز خواهم گفت از مرداب ٬
مردابی که همیشه و همه جا با تو و با من و با ماست .
براستی این مرداب چیست ؟ به کدامین ره روان است ؟ به کدامین نشان تو را مست می کند و به
کدامین کلام تو را غرق می کند ؟
به شجاعت کدامین رستم ننگ می فرستد و سهرابش را به گرداب می برد ؟
؟ ؟ ؟ ! ! !
کدام یک به راستی کدامین گرداب وجودی هستی ست .
دل و قلبی که با عشوه و ناز یک دیده ی شیطانی و یک نوای ابلیسی تو را مست می کند و تا قعر گرداب می برد ؟
عقل و تفکر خام و پوچی که هستی تو را به باد می دهد و فراموشی یک عمر بی ایمانی را برایت رقم می زند .
عشق و محبت و مهرِ یک روح را به بازیچه ی هوس دل بی رحم می کشد و حرمت نفس های
گرم را و پشتوانه ی شجاعت مهره ها را به هم می زند .
اعتمادی که قلب گیره خورده ی تو را به میله های رنگ بلور زندان چهره ها به مرداب تهوع آور خیانت می کشاند .
و یا صداقت یک کلام که از عمق برکه های تقویم روزگار تو برخاسته است را به سخره ی وجود آتش زدن ٬ است ؟
به راستی چه می شود ما را ..................... ؟
آیا نمی توان همه ی این چهره های ابلیسی و ............ را به فراموشی و به گذر ثانیه ها سپرد تا با خود به زمانی
ببرند که هیچ هستی را نابود نکنند و به معنای مرداب دامن نزنند ؟
ولی باز فکر می کنم که اینها خواهند توانست عقربه های ساعت زمان را به فساد بکشند زمانی که من
و تو یادمان رود که باطری تمام شده ی ساعت را عوض کنیم تا روزگار و زمانه دوباره به گردش در آید .
« ملتی که خشنودی مردم را با خشم خدا معامله کنند هرگز رستگار نخواهند شد . »
امام حسین ( ع )
به نام خدا
سردم و خاموش پیرم و پر از نشاط گمشده تنهایم و پر از غصه های تمام شده
کافرم و پر از انکار
ذهن درگیر در امواج باد و طوفان کلمات برای جاری شدن به یکدیگر فرصت نمی دهند
و جای یکدیگر را اشغال می کنند و دنیای حروف را به هم می کشند .
آخر به کدامین تمنای دل باید مرد . آیا تو خود می دانی چه می کنی با این پیر چروکیده ؟
آخر به کدامین چراغ روشن قلبت باید رقصید . آیا تو خود می دانی چه می کنی با این
پیر چروکیده ؟ ای پیر به کدامین خرابه روانه ای ؟ به آنجا که صدا نباشد . به مرگ به بیابان
به دشت مگر ای پیر جائی هست که صدائی نباشد ؟ آری ٬ به ناکجاآباد می روم به آنجا که
صدا ٬ صدا نیست و فقط همه می شنوند . آری می شنوند از کلام ناگفته ها از صداهائی که
آزاد نمی شنوند . از اشکهائی که جاری نمی شنوند . از پاهائی که راه رفتن را فراموش کرده اند
از دستهائی که نوازش کردن نخ نخ موهای سرد را از یاد برده اند . از لبهائی که لبخند را بر پشت
مرواریدهای سفید غارشان جانهاده اند . از قلبهائی که تیره و تار شده اند و میلهای آهنی آن را
حتی نمی توان با اشکها خم نمود . آخر ای پیر از صدای بی صدائی و از اشکهای مخفی
و پاهای ناتوان و دستهائی که نوازش کردن را فراموش کرده اند و از لبهائی که دیگر قشنگی
لبخند را ندارند و از قلبهائی که زندانی اند چه می خواهی ؟
می شنوم ٬ صدای قشنگی که مرا به سمت خود می کشاند و در خود محو می کند و مرا
در امواج خود به این سو و آن سو پرتاب می کند .
برای خداوند
به نام حق
سلام سلام . قبل از اینکه مطلب جدیدم رو بنویسم دلم می خواست یک چیزی رو بگم( که البته
نمی دونم چقدر برای عزیزانی که لطف کرده وبه این بلاگ من سر میزنن مهمه ٬ ):من حرف
برای گفتن زیاد دارم اما علت اینکه دیر به دیر مطلب می ذارم اینه که هم وقت زیاد ندارم وهم
زیاد اهل کامپیوتر نیستم و با اصرار همسرم تصمیم گرفتم که بلاگ تشکیل بدم . البته خوب
فکر نمی کردم نوشته هام ارزش خوندن داشته باشن و فقط برای دل خودم می نوشتم که
البته خیلی از نوشته های قبلی خودم رو انداختم . حالا امیدوارم که با نظرات شما وبا عنایت
خداوند و با حمایت همسرم روز به روز نوشته های بهتری رو ارائه بدم .
اوس کریم سلام
خوبی ٬ می دونم شما این رو می دونستی اما خوب باید برا دوستام توضیح می دادم .
خوب ٬ بگذریم ٬ به خودمون برسیم . راستی ناراحت می شی اگه با شما راحت صحبت کنم
آخه از طرفی هم دلم می خواد با شما راحت باشم واز طرفی هم نمی خوام به عظمت وجلال
شما بی احترامی کنم . ( البته من کی باشم که بخوام با شما صحبت کنم یا که توهین . )
اما حالا شما فکر کن من یه آدم که پر از گناهه و می خواد با شما صحبت کنه و نمیدونه چطوری.
خدایا چرا ما آدما اینقدر خودخواه ٬ زیاده خواه ٬ کوچک وخیلی ضعیف هستیم ؟ خوب البته میدونم
الان چی بهم جواب میدی ٬ ولی بذار من با ذهن کوچیک خودم بگم . ( البته تنهایی فکر کردم و
خیلی به خودم فشار آوردم که به نتیجه رسیدم .)
ما آدما زیاده خواهیم چون باتمام ناتوانی خودمون میخوایم تمام اون چیزایی رو که تو آفریدی مال
خودمون کنیم . ..........
پایان قسمت اول
دل نوشته ای از کفشدوزک
به نام خدا
سلام ٬ سلام به دلهای آرام و چشمهای پر از نشاط
دلم آرام است ٬ آرامشی از حضور تو ٬ از عشق پاک وساده ی تو
من پرم از تو تا همیشه . تا زمانی که تو از من از وجودم از حضورم از لبخندم از گریه هام وحتی از
عشقم خسته بشی . اما اینجا رو دیگه اشتباه کردی چون حتی اگه تو از من خسته بشی
تازه اول داستان عاشقی من شروع میشه . حالا اینجا بازم یه پله عقبی . میدونی چرا میگم یه
پله؟ آخه نمی خوام زیاد ازم فاصله بگیری . خیلی خودخواهیه مگه نه ؟ دیدی ٬ حتی این
اجازه رو به تو نمیدم که برای حد فاصلتم تو تصمیم بگیری ٬ آخه می ترسم تعداد پله ها رو زیاد
کنی گلکم . من به این میگم : د و س ت د ا ش ت ن ٬ ع ش ق ٬ خیلی قشنگه ٬ نه.
شوخی کردم ٬ عزیزم تو بار ها وبارها به من به دوست داشتنم به عشقم به وجودم ثابت کردی
که خیلی از من جلوتری که اصلا نمیشه با هیچ چیزی نمی شه حدش رو معلوم کرد .تو خیلی
خیلی ایول داری . اما من به تو نمی گم به اوس کریم می گم که اوس کریم ایول ایول ایول .
شروع دل نوشتم به تمام دلهای آروم و چشمهای پراز نشاط سلام کردم ٬چون امروز اینقدر سر
حالم که اصلا دلم نمی خواد با آدمهایی صحبت کنم که تمام هستی رو تمام نعمتهای خوب
خدا رو به خاطر یک لحظه اشتباه خودشون منکر میشن .
آخ خدا خیلی بزرگی ٬ خیلی بزرگ .
عشق ٬ دوست داشتن ٬ محبت ٬ صداقت ٬ ایمان ٬ زندگی خیلی قشنگه اما به شرط پاکی .
این متن رو تقدیم میکنم به عزیزترین عزیز دلم ٬ که پاکی رو به من یاد داد ٬
همسر عزیزم ( ابوذر اکبری )
اوس کریم ایول
یه روز دو تا دل همدیگه رو دیدن و عاشق شدن و با هم شدن و با هم پیوند
خوردن و اسمشون شد عشق .
حالا اون عشق داره بزرگ میشه بزرگِ بزرگتر قشنگ ِ قشنگتر آسمونی تر .
حالا خدا رو میشه تو نگاه عشق خوند . حالا خدا رو میشه توی اون آفتاب هر روز
صبح اون عشق جدا کرد و گذاشت روی طاق خونه تا نگه داره اون عشقو .
حالا دیگه قشنگ میشه معنی لبخند عشق رو حس کرد و فهمید چی میگه .
حالا وقتی اون عشق چشماشو هر روز صبح باز می کنه انگار تمام دنیا با چشاش
باز میشه و با بستن اون بسته میشه . حالا هر روز صبح با صدای سلام اون عشق
زندگی قشنگتره . زندگی معناشو به خودش گرفته و دستا گرمای اصلیشونو گرفتن
از یه منبع گرمای دائمی .
حالا باید گفت که موندن و خوندن و زندگی کردن و خندیدن و
گریه کردن ٬ شادی و غم ٬ عشق و عاشقی قشنگه اما فقط کنار همون
یار همیشگی .
نمی دانم . . .
غم قشنگ من از چیه نمی دونم
برا چیه نمی دونم برا کیه نمی دونم باید کدام پیام دل را نجوا نمود
به کدامین دریا رفت و ساحل آن را برای خود نمود تا همیشه .
آیا ساحل غم قشنگ من است . می دانی ؟
از زمین به آسمان
آیا نور آفتاب را از برای خود نموده ای ؟ آیا آفتاب حاضر به همنشینی با تو
می شود ٬ آیا همیشه آفتاب باید محکوم به تلاءلو باشد ٬ آیا همیشه زمین
باید غمهای پنهانی آفتاب را ببلعد و سکوت کند ؟ چرا و به چه حقی ؟
آیا آفتاب غم قشنگ من است . می دانی ؟
از آسمان به ناکجا آباد
از برای من از برای تو از برای ما . همه چیز و همه نوا و همه کس از برای
کیست ؟ ؟ ؟
زندگی در ناکجا آباد از برای کیست . تو هر کجا خواهی رفت و هر کجا خواهی
ماند اما من با تو نمی آیم به ناکجا آباد بی در و پیکر . برای همین تمام جملاتم
یک بیانی تازه دارد . چون نمی خواهم پایبند جمله ی قبلی ام باشم .
به کدامین قانون باید تمام حس ها و کلام ها پیوند داشته باشند . به کدامین
قانونِ بی قانون عشق باید مال من باشد . به کدامین بی قانونی باید تنفس
برای یک بدن باشد و یک روح را در خود خفه کند .
به کدامین روح می توان تنفس در دنیای کثیف را پیوند کرد و کثافت دنیا را برایش
حلاجی نمود .
افسوس
نمی دانم به یاد کدامین گناه محکوم می شوم . نمی دانم ٬ براستی که دیگر از واژه هائی
همچون ع . ش . ق متنفرم ٬ متنفرم ٬ متنفرم .
دیگر به حرمت کدامین عشق محبت معنا شود .
دیگر به حرمت کدامین نگاه عشق معنا شود .
دیگر به حرمت کدامین سکوت کلام معنا می شود . نمی دانم .
براستی این بار مانده ام . مانده ام تا از تنگنای دلم فریادی معنا شود و برایم همچون
بلبلان غزل خوانی کند .
مانده ام تا این غزل این بار برایم عشق نوازی کند .
مانده ام تا این بار رقص دستهای تو را خودت برایم معنا کنی .
مانده ام تا این بار رقص چشمهای تو را خودِ تو برایم معنا کنی .
مانده ام تا اینبار رقص واژه ها را در رقص چشمها یکی کنی و کلامی از عمق دل بگوئی و من
تا ابد آن را در تاریخ قلبم ثبت کنم .
اما افسوس ٬ افسوس از همه چیز همه کس همه ی دنیا
غریبه ی آشنا
زیبائی نگاه و تقدس لبخند با هم درآمیخته اند ٬ اما به کدامین ره سپرده شده اند
نمی دانم ؟
این بار به یاد کدامین لبخند تو باید بمانم نمی دانم ؟
این بار به یاد کدامین نگاه تو باید خاطرات گذشته ام را مرور کنم ٬ نمی دانم ؟
این بار به یاد کدامین نوای آشنا باید هل هل کنم ٬ نمی دانم ؟
آیا او آشناترین بود ؟
آیا او غریبه ای بیش نیست ؟ آیا توان یارائی من را دارد ؟ آیا او خود است ؟
نمی دانم ؟
لبخند رفته است ٬ کلام سرد است ٬ دل بی روح و خسته ٬ عشق خفته در اعماق جان
ریشه را ناتوانی گرفته ٬ نوا را رنگ دلسردی ٬ آشنا را غریبه ساخته اند ٬ حیوان را
انسان نهاده اند ٬ گذشت را به گرداب ٬ سلام را به فراموشی ٬ . . . .
جان را توان نوشتن نیست . دست را توان یارائی نیست . دیده را توان هجی کردن
نیست .
آیا تو غریبه ای ٬ آشنا . نمی دانم . . . . . . . ؟