یه نامه خط دلدارت

صدام می لرزه و میخوام

بگم   تو لحظه ی آخر

که بانو  یادته گفتی

ندیدی  از من عاشقتر

صدام می لرزه و چشمام

از اندوه تو   بارونی

کجا میری   دل و جونم

میگی  یک عمر  مهمونی

تو مهمون  دل من باش

میام  هر روز  پابوست

اگه  از محضرم  رفتی

میشم یک عمر   کابوست

تو مهمون  نگاهم باش

منم  پابند  هر روزت

اگه  از قصه ام  کم شی

شروع  اشک جان سوزت

تو این   شبها و  روزا که

نگاه نو   به من داری

یه همسر باش   تو قلبم

نه یه   رویای تکراری

تو این  شبها و روزا   تو

نگو   از غصه   بیماری

نگو   با حسرتت  کم شم

همه   حرفای  سرکاری

صدام می لرزه   چون دیگه

حنای ما   نداشت  رنگی

همینه  خلق و خوی  من

اینم راستش   یه دلتنگی

تو مهمون  دلم باش و

منم   یک عمر  سربارت

زیارت کن   دل تنگم

شفای روح بیزارت  . . .