ترنمی دوباره
آینه ای شکاره
اهریمنی سواره
دوباره بی دوباره
رسا چو آئینه
نگارِ دیرینه
سزا بدین خورشید
شرار هر سینه
فسونِ بی کینه
قرار دوشینه
قیامِ هر پائیز
به دار پارینه
فرار هر جادو
ستاره ای کم سو
شبانه ای بی مَه
کنارِ هر شب بو
خلوصِ بی پایان
به پای این ایمان
سرودِ ره پایان
به وحشتی این سان
می خوانم
از تو برنجم از دل
از تو بنالم جانم
ورا ز من چرائی ؟
تو هم قبیله ی شب
تو هم تبارِ پائیز
تو را به شب سپارم
ترانه ام چرائی ؟
در این ضیافتِ تن
توئی در آن کرانه
تو را به خون سپارم
زیارتِ شبانه ۲
به ساز دونِ شب خیز
به التهابِ پالیز
به رازیانه ی غم
ترانه های ستیز
ترنمی دوباره
ستاره بی دیاره
حِماسه های خط خط
مرثیه بی شماره
کلامِ حادثه پُر
زِ رنج نابِ نامی
ز کودکانِ سامی
زِ من ز تو تمامی
من این جَرَس که خوابم
به گونه ای ثوابم
شنیدنِ دوباره
که همگِنی خرابم
مرا بخوان به جادو
ستاره های کم سو
شبانه ای پُر از غم
پُر از نیاز شب بو
در این ضیافتِ تن
توئی در آن کرانه
تو را به خون سپارم
زیارتِ شبانه . . .