بزن بیرون

بزن بیرون  بزن بیرون    از اینجا

شکایت از دنیا    تموم نداره

بزن بیرون و     مزه کن هوا رو

یه فرصته    کیه به روم بیاره

منم میخوام     مثل تو   بی خیال شم

جواب واسه    غرور پر سؤال شم

روزی مثِ    این روزا  تکراری نیست

   میخوام واسه خودم    یه جوری سال شم

اگه نبود    این همه بدگمونی

این همه دلخوری و     بی زبونی

اگه نبود    بودها همش  خوب می شد

    گند نبودش     همه فصل جوونی

تو هم که بی خیالِ    ماه و مهری

خدائیش   خیلی صبر داری  می دونم

واسه همین    تا تهِ قصه هم   شده

    از ابتدا     برای تو   می خونم

یه روز سردِ پائیزی    پر برف

طفلی دلو   گذاشتن انگار   تو ظرف

از اون اول   انگاری دنیا  سخت بود

    خسته شدم   اِنقدر نکش اَزم   حرف

تو ظرفِ دنیا     می میرم واست

با همه  قاشقای   بی ظرفیت

با همه عاشقای   بی نشون و

      بر و بچز  عزیز    بی شخصیت

بی شخصیت   چونکه هیشکی  خودش نیست

همه    غرور مرده ی  پدر هان

خودی به جمع   کله گنده ها

از سر خط    رابطِ بی هنرهان

همه وطن فروش و    بی هویت

بدونِ عشق   بدونِ یک  اصلیت

ماله کشِ گند کاریِ    درشتا

جارو کش اجیر    بی همیت

بزن بیرون    بزن بیرون   از اینجا

این زشتیا  که   دیدنی نداره

بزن بیرون و     مزه کن هوا رو

خـدا  واست  یه طرح نو    میاره   ( ٢ ) 

تو بخوای همیشه تو

ندارم  حرفی واسه تو

خوب چزوندی   دلمو

نفله کردی    عشقی داغو

آتیش زدی    خونمو

تعارفات که  کم بشه

میگم    زیادی می خوامت

تب و تابِ   داشتن تو

واسه این    هِی می پامت

شاید تو    زندگی و

همه دلیلِ بودنی

حالا من    چیکار کنم

چرا فقط   لاف می زنی

میگی لاوی  ترکوندم

خیلی مایه    اومدم

آفتابِ سوزان   تمومه

شب و سایه    اومدم

حالا  سیمین بر   تنها

رُک بگو    حرفِ نهون

نقره فامِ ماهی و   من

یکه برگی    تو خزون

چقده    زود  دیر میشه

عمرها   چه حیف   هدر میشن

همه ی بخت و  انرژی 

کلا    بی اثر میشن

تازه  تازه     کهنه  کهنه

نداره   دنیای مـا

خیلی زود   قدیم میشیم

دیروزی شد    فردای ما

ندارم    حرفی واسه تو

میخوام   یه عمل کنم

بیام و    روزای تلخ رو

کندوی عسل      کنم

شایدم   نشه

عزیز    فرصت کمه

تو نباشی    یکی دیگه

بعدِ هر حسرت     غمه

شاید تو    زندگی و

همه دلیل بودنی

اما   یادت باشه   رفتی  و

همش    جـِر می زنی

توی این بازی

غریبه   دستامون

آشنا    شروع کابوس دیگه است

چقده    زود دیر   میشه

عمرها چه حیف    هدر میشن

لبها خشک و  نوبتِ بوس دیگه است

با تـو     راستی معرکه است   ٢