آره اینم

عشق تو   یه انتخابه

همون عشقی   که می خواستم

فکر نکن  شدم پشیمون

به خدا   این دفعه  راستم

نیم دوجین   مشکل و وعده

 خیمه زد   رو خوشی ما

نگاه کن    دلت چی میگه

تمومه    بیهوشی ما

صداها    خیلی غریبه

دیگه زیبائی    فریبه

من همونم   که می دیدم

رنگا راستی    چه عجیبه

میرم دنبال یه کسبی

تو یه شهری   دلا خوابند

پُر نفرت و تعصب

تخم خشمُ  شب می کارن   .

اگه میراثِ نگاهم

واسه روحی که بلنده

نشه  دلخوشی و خنده

به خدا   منم بازنده   ۲

یادِ اون روزای شادی

بیشماره    تو نگاهت

چه کارائی که نکردیم

نبره  صبر و قرارت

اون سفرهای قشنگی

به زیارت و سیاحت

رو به قبله    سوی لبخند

این بشه   واست ضیافت

من لبامو  که می بینم

همه طعمِ گسِ بوسه ست

این همه    هدیه تو کاشتی

روسیاه    بازم خروسه ست

ای همه آرامش و خند

یه نگاه    از کهکشونی

انتظار    تمومی داره

باقیشو   خودت می دونی

اگه هر لحظه تو شبهام

یه نگاه   از تو نباشه

کور میشه    چشِ ترانه

تا به دیدنِ  تو پاشه   ۲

سنگ لاکپشتی

در ابتدا یک رباعی زیبا از دوست عزیزم آقای هادی صداقت :

نه از دل خاک بود و    نه از افلاک

این دشمن ناپاکی  از شستن پاک

مهمان همیشه ی   لب و دندانت

خوشبخت ترین عاشق دنیا   مسواک

http://www.louzi.persianblog.ir

بر نشسته    آرام

           روی این   تلّ بلند

       سایه اش اُفتاده

                   راست    موزون    ساده

پای او در خاک است

                       صورتش   غمناک است

        تک و تنها   بر تلّ

                        بس که او شبناک است

روی در روی اُفق

                    دستش  افکار بلند

   قلبِ او جای دگر

                     پشتِ شبهای نژند

قلمش  هر دانه

                     دانه  دانه    شنها

       نفسش  ببریده

                        پای این   شبگِنها

سرد و افتاده به خاک

                     نغز و نو   او  به پگاه

    سرفراز است گر چه

                        اوفتاده  به نگاه

می طراود شبها

                     در شبان  او بالا

      روی کوهی   ساده

                                مَه به او   جان داده

سنگِ لاکپشتی ما

                رنگش از من و تو     سیاه

  جای او ساکن تا

                        دل اون نشه تباه

 اگه از تلّ بیفته

                 کنده شه  جنب بخوره

     اصلا اون  غم نداره

                            بازم شبا رو میشمره

                            ستاره ها رو میشمره

                                                                    پائیز ۸۲

                                                                      اهواز

این طوریاست

رمق نمونده واسه دل

            سکوتِ تو بتِ دله

    بیا نلرزون تنمو

              رفتنِ تو   تهاجمه

  به اون نگاهِ غربتیت

        یه رنگِ آشنا بزن

       لباس ترس و نفرتو

          از سر تا پا یهو بکن

 بکن که من فرو برم

     تو عشق و ناباوریام

 بکن که من   از رو برم

    بشکونه شرمُ    خنده هام

بذار صدای هق هقم

   فقط    تو گریه  نباشه

 اونقده  خنده خنده  تا

     دل روده هامون بپاشه

 بذار که دیو نفرتُ

    همینجا با هم بکشیم

       توی بغل بگیر منو

          تا طعمِ هم رو بچشیم

   صدا بزن اسممُ تا

    غولِ چراغم بپره

 اونقده لب رو لب بیار

           کتاب حسرت بدره  ( ۲ )

سوز زمستونی شب

   عُق زده رو رویای ما

      لباسِ تقدیرِ منه

          یا سردیِ دلای ما ؟

  اگر چه عاشقم  ولی

      دلم رضا نمیده   آه

   بازم تردید   بازم  تردید

        اینم طناب     این تهِ چاه

کنار من که رد شدی

   بگو که   ارزش نداری

     حماقتِ مجسمی

    بُتی تو    لرزش نداری

   قلبِ پُر از کثافتت

      الهی پُر شه    بگیره

       بوی تعفنت    حالا

         فرداست   که ننگی بمیره   ۲

تو این شبِ پُر از خدا

 یه فکر خاکستری هست

  که جا گذاشته   تو سرم

     وِلوله و    کولی مست

   نه خوابم    رنگِ خواب داره

      نه تو نگام     صداقتی

   پشت و پنام    اون تکیه گاه

                 روا کرده    هر حاجتی

                                               خدای من    خدای ما 

                                                  قرار دل رو برسون

                                              با تو باشه   هر جا باشه

                                                  تو تکچراغِ شبمون .    ( ۲ )

رمق نمونده  واسه دل

              سکوتِ تو      بُتِ دله

   بیا     نلرزون   تنمو

                      رفتن تو       تهاجمه   .   .   .

                                                                 آخر تابستون ۸۴