چه خوشبخته فردا

هنوز عاشقم   من

گُـل  آسمونی

نگو   اشک می ریزی

نگو   بی زبونی

هنوز  عاشقی  تو

با هر  تار و پودت

هنوز   مستِ مستی

تو اوج و    فرودت

تو هر   زیر و بالا

تو هر   ناتوونی

تو شاید    تو باید

تو فصل   جوونی

هنوز   ناز چشمات

دلو   می کشونه

به اونی که   باید

منو   می رسونه

هنوز   هُرم   دستات

مثل  ناز آفتاب

چه  گیرا و   پر مهر

تو این  قحطیِ خواب

هنوزم   می تونیم

به نامش    یه برپا

خـدا    این حوالی

عزیزم    بفرما   .  .  . 

6 بهمن

6 بامداد