قصه ی غمو نخوندیم

خیلی وقته که لب من

پی بوسه هات می گرده

خیلی وقته چشای تو

مثل دستام  سردِ سرده

من و تو   بدجور اسیریم

تو این قصه  گیرِ گیریم

من و تو   تا پا بگیریم

از جدا بودن  می میریم

من و تو  دو تا هوائیم

پر پرواز   میشه پیوند

گریه ی  امروزیِ مـا

بذار باشه   فردا لبخند

خیلی وقته  که صداتو

تو دلم   نقاشی کردم

خیلی وقته  خنده ای نیست

به خـدا من   پر دردم

من و تو   صاحبِ عشقیم

گر چه  بغض تلخ  تو سینه

من و تو   شیرین و شوریم

زندگی  دنیا    همینه

من و تو   شادی پروندیم

غمو   توی دل نشوندیم

گُل من   دنیا کوچیکه

روزا  طی شد   مـاها موندیم   .  .  .