افسوس

نمی دانم به یاد کدامین گناه محکوم می شوم .   نمی دانم ٬‌ براستی که دیگر از واژه هائی

همچون ع . ش . ق    متنفرم   ٬  متنفرم  ٬   متنفرم  .

                    دیگر به حرمت کدامین عشق      محبت معنا  شود  .

                    دیگر به حرمت کدامین نگاه    عشق معنا شود  .

                    دیگر به حرمت کدامین سکوت     کلام معنا می شود  .        نمی دانم .

براستی این بار مانده ام .   مانده ام تا از تنگنای دلم فریادی معنا شود  و برایم همچون

بلبلان غزل خوانی کند .

مانده ام تا این غزل    این بار  برایم عشق نوازی کند .

مانده ام تا این بار رقص دستهای تو را   خودت برایم معنا کنی .

مانده ام تا این بار    رقص چشمهای تو را  خودِ تو برایم معنا کنی  .

مانده ام تا اینبار رقص واژه ها را در رقص چشمها یکی کنی و کلامی از عمق دل بگوئی و  من

تا ابد آن را در تاریخ قلبم ثبت کنم  .

                        اما افسوس  ٬  افسوس از همه چیز    همه کس    همه ی دنیا