اوس کریم ایول

یه روز  دو تا دل  همدیگه رو دیدن و عاشق شدن و با هم شدن و با هم پیوند

خوردن و اسمشون شد عشق  .

حالا اون عشق داره بزرگ میشه     بزرگِ بزرگتر     قشنگ ِ قشنگتر   آسمونی تر .

حالا خدا رو میشه تو نگاه عشق خوند . حالا خدا رو میشه توی اون آفتاب هر روز

صبح  اون عشق جدا کرد و گذاشت روی طاق خونه تا نگه داره اون عشقو .

حالا دیگه قشنگ میشه معنی لبخند عشق رو حس کرد و فهمید چی میگه . 

حالا وقتی اون عشق چشماشو هر روز صبح باز می کنه  انگار تمام دنیا با چشاش

باز میشه و با بستن اون بسته میشه .  حالا هر روز صبح با صدای سلام اون عشق

زندگی قشنگتره . زندگی معناشو به خودش گرفته و دستا گرمای اصلیشونو گرفتن

از یه منبع گرمای دائمی .

                                 حالا باید گفت که موندن و خوندن و زندگی کردن  و خندیدن و

گریه کردن ٬ شادی و غم ٬ عشق و عاشقی قشنگه اما فقط کنار همون

                                                                                                         یار همیشگی  .