نشسته بلبل مست و دیوونه
می خونه آواز از خستگی هاش
درد دلا و دل بستگی هاش
میگه به جنگل از راز موندن
میگه به دشتا از راز خوندن
آخه میدونید بلبل غریبه
یکه و تنها تو دشت اسیره
کسی نداره بگه براش از غما و درداش
همیشه خورده هق هقِ اشکاش
آخه میدونید رسم صفا نیست رسم وفا نیست
تو شب بی روح بمونه تنها بلبل مجروح
خبر نداری داره تو کوچه یه تیر مخفی
داره میادش از تهِ کوچه تو شب برفی
تنهای تنها رو بوم خونه
نشسته بازم مث همیشه مث همیشه
سلام
وبلاگه قشنگی دارید
خوشحال میشم اگه به منم سر بزنید.
موفق باشید