دیگر خـدا هم بنده شد

من عاشق تـرانـه ام

نپرس  ازم نشانه ام

من عاشق   بهانه ام

یه منتظر   یه دانه ام

که بشکفم   به پای تو

که دل بدم    فدای تو

که جون نداره   قدرتو

نه آسمون   به صبر تو

من عاشق  تـرانـه ام

یه گوشه بی تو   خانه ام

من عاشق   بهانه ام

اُفق بشو      کرانه ام

چه کوته این  زبانه ام

چه آتشی    کنایه ام

یه سرپناه   یه دونه  یار

توئی درخت    یه سایه ام

من عاشق  تـرانـه ام

به وقتِ گُل    چو یک بهار

من عاشق  بهانه ام

اونکه   نمونده   موندگار

فقط همین   یه یادگار

یا  یه نشون   از روزگار

فقط همین   یه نقطه چین

یه ذره      اما  بی قرار   ٢

من عاشق تواَم  هنوز

دلم   هوای گم شدن

لبریز از نو     یه نفس

جدای از    مردم  شدن

منو  ببر     به خاطرات

اونجا که لیلی   کم شده

اونجا که  مجنون   یه هوا

خالی تر و   بی غم شده

اونجا    که لوتی های شهر

قابل   نمی دونن   شبو

اونجا    که قیصر   قصه نیست 

غربت     نسوزونده   لبو

من  عاشقم   خـدای من

این خانه    جای امن نیست

کاشم بسوزان و    ببر

دیگر   مجالِ  طعن   نیست

من  عاشقم    خـدای من

تندیس دل   بی خنده شد

نه اشک و نه   افسانه ام

دیگر    خـدا هم    بنده شد

از آدمی   آکنده شد

دردش به جان و   رنده شد

آتش گرفت    چون دود شد

قابل  نه و      مردود  شد

دیگر  هوا    مسدود  شد   .  .  .