فرصت دوباره

هستم اگر می روم   گر نروم نیستم

                    شاعر بی آرزو   من مگسم  چیستم

دریـا هر روز  سر جاشه

من و تو   قبلیا نیستیم

دریـا  که موج  پا به پاشه

من و تو    چرا بایستیم

من و تو  مـا   شده بودیم

خیلی حرفا    گفتنی بود

چرا   حسرت و جدائی

عشقِ مـا   که موندنی بود

خیلی شعرا   خوندنی بود

دستامون     سرودنی بود

اما  گوش کن  تو همونی

همه فکرا    شدنی بود

دلامون   تشنه ی چیدن

از همه بدی    بریدن

تنمون   ساحلِ گرمی

رنگِ آفتابو    چشیدن    ٢

تو میگی  که یک خیاله

حرفِ   فرصتِ دوباره

من میگم  این جوریام نیست

حالا    موقعِ شکاره

دلمو  صیدِ  خودت کن

وقتی مَد داره  و  شرجی

تور و قایقم   نمی خواد

چنگِ تو    نداره خرجی

دریـا  هر روز سر جاشه

من و تو   ماهیِ عیدیم

آره  تُنگمون    کوچیکه

وقتی دریـا رو   چشیدیم

من و تو    مـا  میشیم آخر

اگه   دستامو  بگیری

شک نکن   یه عشقِ پاکه

نگو بازم    یه اسیری

خـدائیش    بی من  می میری   .  .  .