روز نو

صداها   برام غریبه

وقتی  آسمون عجیبه

نگاه کن  یه اخم تو هم

عاشقونه  رفتی کم کم 

سر این خیال  تا کِی

باید گرم قصه باشه

آره تلخه   این حکایت

عاشقی  باید فدا شه

فدا شه    دیگه نبینه

این همه   خیال و درد  رو

صداها   براش غریبه 

ساده دادن   حق مرد رو

وقتی  تنهائی فریبه

وقتی عشق   تنها یه بوسه است

نگاه کن  یه اخم تو هم

خنده ماهی   سهم کوسه است

آره   آسمون عجیبه

پُر التهاب و خواهش

گرمی آفتاب  حرومه

واسه   شب ترین نوازش

توی این همه   دو رنگی

رنگِ ما   آبـی دریاست

ابتدای  قصه اینجا

زندگی  به رنگِ فرداست

آخه  این حکایتِ ماست

من و تو    تنهائی  با هم

عاشقونه   رفتی کم کم

اما  کم نشد  علاقم

شاید  یه حرفِ نگفته

همیشه   اینجا نهُفته

اون کلام اینه    می خوامت

موندگاره    باقی مفته 

لحظه ها  که کم نمونده

ساعتای  بغض و فریاد

گفتن کم گفته ها  رو

مبادا    ببری از یاد

روزای  سکوت و رامِش

دلِ خنده    کاش خواهش

کاشتن نگاهی  روشن

عاشقونه   با تو   با من

دنیای سبز کلامو

آبـی دلگفته هامو

سفیدِ آرامش تن

از تو  و  شادی  و  خفتن

روز نو   روز غروره

هر ستاره   شوق نوره

کاشکی   خنده ها   ز دل بود

خـدا شکرت   جور جوره   ( ٢ )