دلگفته

کاری به بن بست ندارم

کوچه ها زندونیِ این

خیابونِ  یک طرفه

گیرِ گیرند   همین

کاری به هر کس ندارم

من میگم پنجره ها وا نشده

هوای تازه میخوام

دیگه چرند و بیخوده

این روزا دل واسه فردا

دیگه غوغا نداره

چهره ای که خواستنی بود

نه تماشا نداره

این روزا  آسمون  همبغضِ زمین

تو این دیار نازنین

دلگفته ای که  جا نشد

یه زخم کهنه بود  همین

اما از سادگیِ قصه ی ما

بعضی سرخ و  بعضی  خاکسترین

سفید و سیاه   دروغ بود

سایه ها   بسترین

تو بیا پنجره ای  وابکنیم

دلی رو  پیدا کنیم

پای بوسه مون  بمونیم

آره باز   جا نزنیم   ٢

کاری به بن بست ندارم

تو خودت یه دنیا  عشقی و امید

توی شرم این شبانه

کی برهنگیِ این قلبو ندید

کاری به هر کس ندارم

یه دلِ پر از صفا و زندگی

به امیدِ نور حق

تو این  سُرور و سادگی  .  .  .