اون تو رو عاشق کرد
نمی دونم چی میخوام
از جونِ این دنیا ولی
میدونم خوب می دُوَم
آهای یارو یه صندلی
میدونم مثلِ هم یه راه میرم
ترسِ فردا رو دارم
خیلی چیزا رو دارم
اما باز که میشمرم
انگاری تو رو دارم
توئی که موندنی شدی
همه چیزا رفتنی
واسم تو خوندنی شدی
قهری اما دِلَکم
دلم یه پارچه آتیشه
جونِ من بازی نکن
بعضیاش خوب نمیشه
بدی انگار کِش میاد
خوبی یادش نمیاد
منو دوست داری ولی
دلخوری اَزم زیاد
نمی دونم چی میخوام
از جونِ این دنیا ولی
مینویسم حرفامو
بِهِم نخندی آی گُلی
تو بخوای یا که نخوای
مثلِ آشِ خالتم
کاری جز تو ندارم
واسه این دنبالتم
میدونم پیِ هوس
نافُرم روونم همنفس
بعضی وقتا جالبه
قصه های توی قفس
اما وقتی سر بیاد
تایمِ بدقوارگی
دیگه چاره نمونه
واسه اصلِ زندگی
قصه ی مردنِ دل
تو ورق پاره میاد
دیگه یادت نمیاد
اِلا یه دردِ زیاد
دردِ بودن با خودت
با همه خستِگیات
با همه بچگی و
بیخودی سادِگیات
این همه گناه و کِبر
این همه دروغِ زشت
از سر این قصه نگو
نبودم یارو نوشت
نمی دونم چی میخوای
از جونِ دنیای سرد
آخرش اونو میخوای
دستی که لمست کرد
میدونم پریشونی
قصه ی تازه بگو
قصه ی شروع شدن
بوسه های نوی نو
یه هماغوشیِ داغ
یه سؤالِ بی چراغ
یه سحر یه دشت نسیم
بدونِ غصه فِراق
اونیکه جوونی و سادگیشو
همه جا وقفِ تو کرد
اونه لایقِ یه دنیا بندگی
تا به اون غروبِ سرد . . .
٤:٣٠
١٨ شهریور
