شاه قلی

بغضِ این ترانه ترکید

   تو رو جونِ دلخوشیها

      تو رو جونِ این شبانه

           بسه فصلِ دلخوریها

     شاه که بخشید

      تو کی باشی

     شاه قلی باشی   نباشی

         دیشب اون حسابی خندید

                  توی فصلِ ساده گیها

      یه شبِ  پر از سرور بود

        غصه خوردن   حرفِ زور بود

            خیر  و  خنده  و  برنده

                  انگاری   توئی بازنده

           درُ روم نبند  ستاره

               شبم از تو   نور می گیره

                 نذار  بی خیالِ ما شم

                     دلِ من   بدجور اسیره

     اون حقیره و می دونم

               طاقتِ  قهرُ نداری

                 با یه بوسه     گلِ پیوند

                       مهرُ توی دل می کاری

               باز نری بگی به من چه

                  بدتر این قصه نمیشه

                    غصه الانه تو ساقست

                             نذار بزنه به ریشه

                       خنده ها تازه نمیشه

                         اگه تو با من نباشی

                         دل من کوچیکه   اما

                          میتونی  یه جوری جاشی

          بغض این ترانه ترکید

               تو رو جون دلخوشیها

                  تو رو جون این شبانه

                      بسه فصلِ دلخوریها   .   .   .