برای تو نازنینم

این روزا دل واسه گفتن

دیگه پروا نداره

برای تو رو شنفتن

دیگه اما  نداره

دیگه پژمرده  خیال اطلسی

دیگه می میره فِراق و بی کسی

اقاقی فرصتِ گل دادن نداشت

اما  می دونم به دادم می رسی

نبض آغاز توئه تو شعر من

اون همه رنگای شاد و فانتزی

میدونم دلت گرفته از هوا

اما دَم بده   تو تنها نفسی

وقتی تنهائی دلم رو میشکنه

این وجودِ بی رفاقت  بی سره

وقتی کم دارم  تموم عالمو

میگی خوبیا و دل  یادت نره

یادت نره  که چی داری

همه وجود و قلبمو

پشت گرمی و ارادمو

خنده    امید و   دستمو

یادت نره خدائی هست

زیبائی از وجودشه

همون که گرم و روشنه

این بودنا   زِ  نورشه

یادت باشه که با همیم

دونسته ها  فراوونه

خدا رو  شاهد می گیرم

غمو  شکستن  آسونه

یادت  باشه فردا میاد

یالا  که خیلی کار داریم

صداقتو  شهامتو

سردرِ  دلها میذاریم  .    ٢

این روزا دل واسه گفتن

دیگه  پروا نداره

برای تو رو شنفتن

دیگه   اما نداره

دیگه صورت   واسه خنده و

امید و روشنی 

اِندِ زیبائی میشیم

وقتی همیشه   با همیم

این روزا همش واسه تو

این شبا و   این  تبا

وقتی کم آوردی اونجا

دلُ بسپُر به خـدا  .   .   .  ( ٢ )