عشق

سلام   وقت به خیر

        بنا بر درخواست بعضی ازدوستان و اشتیاق خودم از جناب آقای دکتر پناهنده درخواست یک معرفی علمی و ادبی از خودشون داشتم که ایشون با محبت فراوان این درخواست ما رو در اسرع وقت پاسخ گفتند و باعث سرافرازی بنده شدند  از محبتشون سپاسگزارم  و آرزوی موفقیت و سلامت برای خودشون و خانواده ی محترمشون دارم  . 

 در زیر تفسیر من از عشق میاد  باشد که در نظر افتد  .

                                                          برقرار و کامروا

نامم احمد است

نام فامیلی پناهنده

زاده ی لنگرود هستم

در محله ی راه پشته ی لنگرود به دنیا آمدم

بچگی ام را در راه پشته گذراندم

نوجوانی و آغاز جوانی ام را در جاده چمخاله

به ورزش والیبال و فوتبال عاشقانه علاقه مند بودم و در هر دورشته با تیم مان قهرمان لنگرود شدیم

اهل تفریح و نشاط و مزاح بودم و هستم

سرشار از خاطره های شیرین هستم

قدیمی ها مرا خوب می شناسند و از شیطنت های من در مدرسه و شهر گفتنی های بسیار دارند

دبستان را در مدرسه ی پهلوی، صدیق اعلم و سپس در کورش به پایان بردم

دبیرستان را در داریوش، امیرکبیر، بامداد و دوباره در امیر کبیر با موفقیت تمام کردم

در مهر ماه سال 1357 برای ادامه ی تحصیل به آلمان آمدم تا با دست پر برگردم

اما ندانستم که می آیم و می مانم

و ایام جوانم را در غربت ِ تلخ می مانم

25 بهار از من گذشته بود که از شهر دوست داشتنی ام برای فردای بهتر به آلمان آمدم

اما تا چشمم را باز کردم 37 ساله شده بودم

و با کوله باری از رنج، دربدری، بی خانمانی، بر باد دادن جوانی، تحقیر و . . . دوباره به نقطه ی آغاز رسیدم

گرد پیری و حرمان و دوری از وطن مرا در خود گرفته و شکسته بود

با تنی خسته و دلی از درد، به عشق وطنم وارد دانشگاه شدم

در 48 سالگی به اخذ پایان نامه ی دکترای شیمی از دانشگاه کلن نایل شدم

دوسال به عنوان دستیار پروفسور در دانشگاه کلن تدریس و خدمت کردم

و هم اکنون معلم هستم و در کنارش خاطرات تلخ و شیرین خودم را می نویسم

مسایل سیاسی روز را تحلیل می کنم و در قامت مقاله انتشار می دهم

گاهأ شعر می سرایم

اما در زنده کردن شادی ها و شادمانی های نیاکامان از هر عرصه ای فعال تر هستم

و تا کنون 18 مقاله ی معتبر در مورد اعیاد کهن به نگارش در آوردم که در اکثر سایت های اینترنتی موجود هستند

متاهل هستم و داری یک فرزند دختر هم هستم

 هم اکنون در شهر کلن آلمان، زندگی در غربت را ادامه می دهم

عشـق  آغاز نداشت

   عشق   در باور بود

         همه   یک سوز نهان

             همه یک موج    خروش

       عشق    پهناور بود

            فکر    کوتاه گرفت

                 این و آنش    پنهان

                     همه تب    اوج    سروش

        عشق   یک رویا بود

           در هوا     سردرگم

              بوده ها    بی معنی

                  آنچه باقی    مردم

       عشق   یک آئینه

               دوست داشتن       صورت

                      یک به یک    رنگ به رنگ

                                    عشق اما    عبرت

                ساده ها    بی معنی

                    روزها   تکرارند

                 دوستی   دلخوشی و

                      عشق ها     رهوارند

          عشق     آغاز  نداشت

            عشق آن    آخَر بود

                 دل و    احساس گناه

                    کودکی   یاور بود

                              عشـق   پرواز بلند

                                تا همه جا    لبخند

                              عشق     بسیار شدن

                                 وقت گُل      چون پیوند  ( ٢ )