ایران

داره خلوت میشه انگار

کیسه ی قافیه اشعار

داره معطل میشه دستم

واسه گفتن داره اصرار

واسه گفتن از تو ای دوست

واسه میهن   گل خورشید

واسه غارتِ تتاران

واسه زیبائی و امید

کسی مرگِ مهرُ نشنید

لبی از بغض تو خندید

دستی از کین و حماقت

سر هر ترانه برید

کسی با قامتِ ایمان

خیسِ خون کرد  بیشه ها رو

بس که جنگلُ تبر زد

تیشه بارون  ریشه ها رو

خاک رو هم به باد داده

علفِ هرزه کجا بود

هر چی زنده بود و پویا

زیبایی    همش شدش دود    ٢

یه روزی چند سال اونورتر

گنده لاتها    اینور  اونور

پدر این سرزمین رو

با پدرسوختگی بردند

از تو غار یه دونه ملا

امام سیزده آوُردند

همه از برکت نفته

این همه بلا و فتنه

پس منافعِ ملل کو

چرا تا ابد  یه متنه

ملت از دم مثبت اندیش

خیالی نیست با یه کم ریش

حاجی ناموسو  فروختن

تو بازم مشهد و کیشمیش

این جوون که خودکشی کرد

اون که منگِ اعتیاده

به خدا مثل من و توست

کی اونو به باد داده

ماها کشتیم گلامون رو

وقتی خسته  لبا بسته

فروختیم   خواهرمون رو

همه مست    غنچه شکسته

هفت هزار سال افتخار  پر

ماها از ایـران چی داریم

فقط  قلبشو شکستیم

تخم کینه  هِی می کاریم

خلیج فارسـت   عرب شد

سعدی  حافظ   با طرب شد

مولانا  سینا  رو بردن

همه هستت یک وجب شد

بازم سینه چاکِ رهبر

صد تا میمون  یکی عنتر

کودتا شده برادر

باز بگو    الله اکبر

پوتین پوشا کِشت رو بردن

دِه رو با   درخت سوزوندن

مردای قبیله مُردن

زن و دختر    با شیوخن

نشستن ادعیه خوندن

به ماها  مکه فروختن

خدا رو به نیزه دوختن

دلا تو   نادونی سوختن  .   ٢

بازم ملای اصلاحگر

میشینه گُرده ات کافر

ببُر این مار ضحاک و

به سر کن قصه ی آخر

به قبر شیخ پسته تو

بخون این فاتحه از سر

شریر گله ی بربر

منم ایــران   منم سـرور

مشتِ هر مفسدی وا شد

جهان میگی   تماشا شد

فقط برخیز  عزیز دل

وطن غرقِ تمنا شد

که ایـران با تو معنا شد

کنون هر گرگ  رسوا شد   .

به آبادیِ این گوهر

خودآیِ قادرِ برتر

به نیک آئینیِ میهن

رسان امداد سرتاسر

به جوشش از دل خاک و

به غرش از دل ابران

تو دستش گیر  هر دستی

که سازد آن اَبـَر ایــران

غرور خفته   جاویدان  .     ٢