زیر این سقف بلند تن کبود
تن کاغذ داره باز خط می گیره
اون وجود روشنش باز اسیره
میگیره حال و هوای آبیو
خیسی جوهر و رنگ شادیو
چند روزه باد میزنه
ابرا گرفتن آسمون
شاخ و برگا قر میدن
خنک و بهاره پیشمون
شالیا منتظر یه چیکه آبن
از بالا
وقتی قهر و تاریکه به آسمون
میگن حالا
کلاغه رو سپیدار
قار قارو از سر میگیره
نهالا قد می کشن
گل از حسودی می میره
قاصدک پرستوها
خبر دارن از اون بالا
برکه ها دیدنین
رودخونه خشکه به خدا
گنجیشکه می چرخه و
یه چیزایی گیرش میاد
بگو جفتت نخونه
و اِلا بد سرش میاد
آفتابم قایم باشک
با باغچه آغاز می کنه
قناری می خونه و
حسرتِ پرواز می کنه
گل سرخ تکیه داده
به دوش اون چراغ سرد
مورچه باز به شوهرش
امروزُ دنبالم نگرد
حالا کم کم ابرا خاکسترین
شیروونی سیاه و ساکت
قطره ها بسترین
همه برگا هم قسم
یه دسته آواز می خونن
تا نشه سرود بارون
یه دم آروم نمونن
زیر این سقف بلند تن کبود
میون راست و دروغ بود و نبود
تن کاغذ از همه آبیتره
حالا شد یه یادگار یه پا سرود . ۲
۲۸ اُردی بهشت
