بازم ستاره تنهای تنهاست
برای تیمور ایوبی
یکی همینجاست
تو این زمستون
می میره با شوقِ
بوی بارون
یکی همنجاست
نشسته با تو
که مونده بی تو
مست و هراسون
یکی همینجاست
رو بطنِ غوغاست
تو بیشه های
سردِ معماست .
اونکه نگاهش
رنگِ قراره
اونکه خدا رو
با شب میاره
اونکه سپرده
ما رو به بارون
اونکه گرفته
شبو ز دالون
اونکه بهارش
خزون نداره
ریشه ی ابرو
تو دشت می کاره
اونکه یه جنگل
اونکه یه دریاست
اونکه صدایِ پاکِ اهوراست
می میره بی تو
ترنمِ پاک
نوای باقی
الهِ افلاک
می میره بی تو
که همصداشی
که همترانه
تو پا به پاشی
می خونه با تو
از باد و بارون
از این ضیافت
از این زمستون
میخونه با تو
از اون هوائی
که صوفیانه
بشه خـدائی .
یکی همینجاست
توی نفسهام
روی نگاهم
جای قدمهام
یکی همینجاست
رو تنِ دیوار
زیر چراغی
اسیر تکرار . . .
یکی همینجاست
یکی همینجاست .
۲۶ آذر ۸۳
