تکرار همه آئینه دیدن
صدائی تا فراسوی رسیدن
لبانِ نغمه ی جانسوز پرواز
در آغوشم کش ای فردای آغاز
انسان با شوقِ سخن
این قصه را آغاز کرد
چون مُرغ تنها در قفس
تا در گشود پرواز کرد
این خانه و این کوی را
این شهر تو در توی را
با بالِ خود در زیر بُرد
این جنگِ رو در روی را
انسان با شور سخن
پرواز را در جان گرفت
رویای آبیهای دور
تعبیر شد پایان گرفت
یک خواستن یک رویش و
پویا شدن عشقی ابد
تا گم شدن در آسمان
تا کهکشانها هم رود .
انسان به غایت سرد بود
لبهای بی آواز تو
دنیای زشت و درد بود
دستانِ ناهمساز تو
وقتی جهالت بر نشست
وقتی که زشتی خاص شد
دنیای کوته منظران
بالا گرفت الماس شد
هر قبله ای بی یاس شد
هر وَق وَقی احساس شد
وقتی لجن در پیش شد
هر مسجدی نوکیش شد
انسان سراسر مرگ شد
اندیشه و زیبا شدن
پرواز فقط بر دارها
اوج هنر مُلا شدن
تنها هنر تن ها شدن ٢
انسان به آگاهی برس
این کوتهان را ریز کن
زیبائی از نو نوش کن
فکر و خرد لبریز کن
جان و جهانش را بپیچ
در آن سیاهِ مکر و کین
برخیز دنیا را نِگر
دیگر چه می خواهی ببین
این قافله این موج بد
مغروقِ دریایت شوند
تا از تبار آرشی
تو اُستواری چون سهند
ایــران به عشقِ خاکِ تو
صد لاله باغ اَندر بَرت
خونِ سیاووشان گواه
انسان فدای محضرت . . .
سلام، مبارزه با فساد نباید با ملاحظات سیاسی صورت گیرد.