یک زندگی

سر من گیج میره از

این همه  غم

آسمون  بشور  و

بشنو   تو  یه کم

انگاری   منگِ خوابم

روز  نشده

این  تـرانـه  سرده

لب سوز   نشده

این همه   خیالِ بد

فکرای  شر

ظلم  ملعونِ

همیشه   دردسر

از خـدا  بی خبره

خـدا   کجاست

مرهم درده  و

یکتا   آشناست  .

صدامون  میلرزه و

نا   نداریم

دلمون  تنگه

انگار   جا نداریم

همه جا وهم و   غبار

شب و  طلسم

غافل از  حالِ همه

حتی    یه اسم

تار شده   حس و

زیبائی   گم شده

همه  حرفا درهمه 

یا   بیخوده

سر من    نمیشه

کم داشتنِ  تو

یا به حسرت  کم و کم

خواستنِ  تو

آدمی  یه گوشه

تنهاست  تو دلش

سر  دردا  از   اینه

نامردُ    ولِش

میگم تو 

دار و  نداری واسه من

 نه که  تو

عشقُ   میاری واسه  من

همش  اینه

من و تو   گم شده ایم

تا یه رویای  بزرگ 

سروده ایم 

خوبِ من

شادی و   مهربونیت

این همه

همدلی    همزبونیت

عشق دنیا    رسم دنیا   موندگار

تا ابد   بر جا نمونده    یک بهار   .  .  . 

شهر بـارانـی

٢٠/٦/٨٩